Donus

Uzun bir ara veris oldu bu seferki. Acip da tum bir Eylul ayinin blogu ihmalle gectigini gordugumde icimin ciz etmedigini soylesem yalan olur. Ama gene de, daha fazla ilgiyi hak ettigini bilmeme karsin, sadik bir izleyici gibi ziyaret etmekten oteye gecemedim. Yeni bir hayat kuruyor olmak, bunu pratik hayata dokmek, sarkidan ve o hep uzak balikci kasabasina yerlesilecek gunleri hayal ederken sarfettigimiz sozlerden daha zormus. Hele de kok saldigin topraklardan ve orada kalbini hic cozulmemesine bagladigin sevdiklerinden uzakta, bir basinayken. Alistigin tatlardan, tanidik gundelik hayattan ve hatta bir rutine donmus olan supermarket alis verisinin rotasindan tamamen saptigin ve artik yoluna ayni urunlerin cikmadigi o yabanci reyonlardan, bildik seslerden ve gokyuzunden uzaktayken, bir hayati baslibasina yeniden kurmak...Bir umutla ve o umudun getirdigi muthis bir direnis ve hirsla...Sanki taslar yavas yavas yerine oturuyor gibi, okyanusun bu kiyisina geri donmus olmak guzel, henuz ne o kiyiya ne de bu kiyiya ait hissedemiyor olmaksa, sanilacagi gibi, buruk bir hissiyat. Ama iste, en azindan bu cumleleri yazabilecek kadar saglam bir internet baglantisina, enerjiye, ve duygu birikimine sahipsem, sanirim bu yola devam demek:) Kaldigimiz yerden gorusmek dilegi ile....